can we pretend.

muszę przyznać, że takiego obrotu spraw nie przewidziałam.
nie twierdzę, że źle się to wszystko potoczyło, jestem jedynie tym zaskoczona, a zwłaszcza faktem, że czuję się bezpiecznie w tym bałaganie.
szkoda, że nie mogę tej chwili zamknąć do pudełka i tylko od czasu do czasu ją wypuszczać, by przypomnieć sobie, jak wyglądała.
nastała wyjątkowo piękna jesień, delektuję się nią. chciałabym, żeby jedna osoba była teraz przy mnie, żebym mogła się niczym nie przejmować i tylko oddychać. zamknąć oczy i oddychać. powoli, głęboko, gloryfikując każdy oddech. przepełnia mnie melancholia, dużo scen z przeszłości staje mi przed oczami; o dziwno nawet te smutne i nieprzyjemne wywołują lekki uśmiech.
to będzie dobry tydzień.