no cars go.

to takie momenty, kiedy nie ma nikogo w domu, ciągle pada i można płakać tak głośno, jak się chce, bo i tak nikt nie usłyszy.
to takie momenty, gdy ból sięga apogeum, a świadomość tego, co się zniszczyło jest zbyt silna, przeszkadza oddychać.
to takie momenty, gdy tlen przeszkadza, gdy mogłoby go nie być, gdy w zasadzie mogłoby nie być niczego, a i tak bym się nie przejęła.
takie momenty, gdy nie zależy na niczym, gdy mam ochotę rzygać, gdy słowa 'na zawsze' tracą swój sens; ostatecznie i do końca.
jest zimno, mimo tych dwudziestu paru stopni.
pójdę do parku i poszukam wspomnień, będę płakać jeszcze głośniej i przeklinać swoją głupotę.
gesty przeczą słowom, gdy mówię, że dam radę, a tak naprawdę nie daję.

kolejny miesiąc nie daję rady.