środa, 26 lipca 2017

no title pt. LXXXVIII

na blask jeszcze przyjdzie czas.
lśnić będę później.

na razie muszę pokornie pochylić głowę i przyjąć wszystko, co wynikło z mojej kompletnej nieodpowiedzialności.
na razie muszę wstać i umyć twarz przed lustrem.
na razie muszę spojrzeć sobie samej w oczy i zacząć w końcu głęboko oddychać.

chciałam napisać, że muszę przypomnieć sobie, że kiedyś potrafiłam, ale to byłoby kłamstwo.
nie potrafiłam nigdy i to jest ten czas, kiedy muszę się nauczyć.
tak bardzo chcę się nauczyć.

1 komentarz:

  1. Jedynie co mnie trzyma przy zyciu to, to ze kiedys napewno zdechne :)
    I bede miał w koncu świety spokój. Amen.

    OdpowiedzUsuń

archiwum.