you are young, you are free.

ha. wreszcie.
w zasadzie to powinnam postawić tam wykrzyknik, którego tak uparcie unikam od dłuższego czasu, ale to jest jednak ten moment, ten czas, kiedy warto, kiedy trzeba, kiedy widzi się rozwiązanie i chce się krzyczeć.
więc jeszcze raz:

ha! wreszcie!
widzę światełko w tunelu, widzę przed sobą szczęście, boże jak się cieszę!
jaka byłam głupia, że nie zrobiłam paru rzeczy wcześniej, że przegapiłam parę ważnych chwil, gdy trzeba było zrobić to, co do mnie należy!
będąc w depresyjnym amoku zapomina się o najbanalniejszych sprawach, na haju zapomina się o podstawowych wartościach, które sprawiają, że życie jest zajebiste.

podsumowując:
mamy rozwiązanie, mamy sposób wykonania, potrzebuję tylko tygodnia na realizację wszelkich założeń.

a potem wszystko już będzie dobrze, a przynajmniej nie będzie tak tragicznie, jak było ostatnio.

a potem wszystko się ułoży i będę zasypiać wieczorem i budzić się dopiero nad ranem.

a potem będę kochać się ze światem.

a potem będzie największa fuzja świata. pogodzę dolcze z magdą, pogodzę nas wszystkie z louise i z trzech charakterów wytworzonych przez mój umysł stworzy się w końcu jedna, normalna osoba.

mam jeszcze szansę, naprawię wszystko, wierzę w to.