piątek, 4 marca 2011

running through the field.

zaczynam.
od nowa, od teraz.
będę żyć i dam radę.
będę żyć.
Autor: dolcze o 8:46 AM

2 komentarze:

  1. chiha10 marca 2011 19:07

    żyj, chyba warto. Dlaczego od nowa, co za sobą zamykasz i skąd pewność, że teraz będzie inaczej?

    dziękuję Ci za odwiedziny. :-)Oczywiście dodaję do swoich "ulubionych", szkoda, że między innymi za tę cząstkę szaleństwa, która nas łączy. Ale i za wyjątkowość. Wcale nie chorobową, za Twoją własną.
    Jak mnie znalazłaś?

    OdpowiedzUsuń
  2. chiha15 marca 2011 14:51

    nie zawsze tak jest.
    albo inaczej - na refundowaną terapię zawsze się czeka, nawet jeśli ważysz 32kg. jest ogromny problem z ilością miejsc na oddziale, niestety.
    ja mam o tyle komfortową sytuację, że terapię przerwałam rok temu i tak naprawdę mogłam wrócić, kiedy tylko zapragnę, o ile wciąż się uczę.

    ale polecam, polecam. Leczenie. Świadomość, że nie jest się totalnie samotnym w tym swoim cierpieniu, dużo daje i przywraca perspektywy. A przynajmniej po jakimś tam czasie.

    jeśli chodzi o rygorystyczne. :-) Piękne czasy, kiedyś tam oceniałam (o dziwo wciąż figuruję na liście stażystów:P). Wydaje mi się, że teraz w polecanych na pewno bym się nie znalazła. Gdzieś po drodze zgubiłam autoironię i przestałam traktować to wszystko z dystansem. Miarka się, że tak powiem, przebrała.

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

archiwum.